OSIEM

"Wygrywają tylko ci, którzy wiedzą na czym im zależy"

Niemcy przywitały nas brzydką zimą, zimną i śnieżną. Przyzwyczaiłem się do pięknej hiszpańskiej pogody, ciepła i słońca. Śnieg widywałem tylko podczas świątecznych wypadów na narty.

Jadąc taksówką do domu moich rodziców przyglądałem się Amayii. Siedziała z twarzą przyklejoną do szyby. Wyglądała jak dziecko. Oglądała wszystko z dokładnością, fascynowała się niemiecką architekturą, innymi ludźmi, zimowymi krajobrazami. Co chwilę słyszałem „ohy” i „ahy”, pokazywała palcem i zachęcała mnie do spojrzenia na każdą rzecz, która wydała się jej interesująca. Nie chciałem jej psuć zabawy i nie mówiłem, że znam to miasto prawie jak własną kieszeń, i że wychowywałem się wśród tych budynków i ludzi. Cieszyłem się, że po raz pierwszy jest za granicą i że tak bardzo jej się podoba.

Zaraz po tym jak zarobiłem swoje pierwsze wielkie pieniądze, kupiłem rodzicom uroczy domek w miłej dzielnicy Gelsenkirchen. Podjechaliśmy pod niego równo w południe. Nim się obejrzałem na spotkanie wybiegła nam mama.

- Jesteś wreszcie, kochany mój! – powiedziała z troską. Wpadła mi w ramiona z impetem. – Tak się za tobą stęskniłam, synku. Jak podróż? Wszystko w porządku? Nie stój tak, zabieraj bagaże i chodź do środka, bo zimno. Szybko, kochanie, szybko!

- Yy… Mamo, ja nie jestem sam. – Wymownie spojrzałem w stronę samochodu, z którego wysiadła Amaya. Z ust mamy wydobyło się ciche westchnięcie. Moja dziewczyna robiła wrażenie, byłem dumny! Miała na sobie króciutki czerwony płaszczyk z dużymi guzikami i czarne kozaki na obcasie. Podbiegłem do niej i chwyciłem ją za rękę. Podchodząc do mamy, powiedziałem: – To moja dziewczyna, Amaya. Spotykamy się od jakiegoś czasu.

- Bardzo mi miło panią poznać. Mesut wiele opowiadał o swojej rodzinie.

- Mi również jest miło. Nie spodziewałam się. Kochanie, nie chwaliłeś się.

- Chciałem zrobić wam niespodziankę – zaśmiałem się.

- Piękna niespodzianka. – Mama klasnęła w dłonie i posłała szeroki uśmiech Hiszpance. – Chodźcie dzieci do środka, bo strasznie zimno. Zaraz zaparzę herbatę.

W środku panowała iście rodzinna atmosfera. Przyjechało wielu krewnych z Turcji, którzy zatrzymali się na weekend w domu moich rodziców. Rozmowy i śmiechy nie ustały nawet kiedy weszliśmy do środka. 

- Tata!

- Mesut! – Uściskaliśmy się po męsku. Zaraz potem podszedłem do brata oraz dwóch młodszych sióstr. Dawno ich nie widziałem i bardzo się stęskniłem.

- To jest Amaya – powiedziałem, wprowadzając dziewczynę do przeludnionego salonu. – Proszę poznaj mojego tatę, to mój brat Mutlu oraz siostry Duygu i Nese.

- Bardzo mi miło – odparła nieśmiało po angielsku.

- Herbatka! – Przed nami pojawiła się mama, stawiając na stole tacę z wrzącymi filiżankami. – Siadajcie, dzieci, siadajcie. Mesut, opowiadaj, co u ciebie słychać?

Przez pół dnia nie wychodziliśmy z salonu. Mama chciała wszystko wiedzieć; począwszy od tego jak idą mi treningi, aż po mój jadłospis. Kątem oka dostrzegłem, że tata ciągle spogląda. Wyraz jego twarzy był nieodgadniony, aczkolwiek od razu zauważyłem, że nie zapałał do niej wielką sympatią, tak jak mama.

- Pójdę zadzwonić do domu – szepnęła mi do ucha.

Gdy Amaya zniknęła w sąsiednim pokoju wytłumaczyłem, że musi zatelefonować, bo ma chorą babcię. Na szczęście udało jej się namówić bliską sąsiadkę do popilnowania kochanej krewnej przez ten weekend. Dzięki temu mogła być tutaj ze mną.

- Skąd ją wytrzasnąłeś, synu? – zapytał ojciec.

- Poznaliśmy się w Madrycie.

- Czym ona się zajmuje? Jest lekarzem, prawnikiem? A może architektem?

- Nic z tych rzeczy – zaprzeczyłem. – Amaya ma artystyczną duszę, jest bardzo kreatywna. Jest tancerką. – Oczywiście nie powiedziałem, że rozbiera się przed facetami, bo ojciec by mnie wydziedziczył.

- Baletową? – zapytała mama. Była wielką fanką opery i baletu.

- Nie… Kabaretową. – To pierwsza rzecz, która mi przyszła do głowy. Tancerka kabaretowa to również nie najlepsza partia dla mojego ojca, ale lepsze to niż striptizerka.

Tato zaśmiał się szyderczo. Po raz pierwszy pomyślałem, że to będzie trudny weekend i lepiej, aby Amaya nie spędzała zbyt wiele czasu z przyszłym teściem.

Wieczorem wybraliśmy się na spacer. Z racji tego, że mama szalała z powodu jutrzejszego ślubu, a wszędzie kręcili się krewni, postanowiłem pokazać Amayii miejsca, w których spędzałem czas jako młody dzieciak.

Uwielbiałem spędzać z nią czas sam na sam. Była zupełnie inna – ciepła, romantyczna, uczuciowa. Byłem wielkim fanem jej opowieści. Słuchanie o jej dzieciństwie, marzeniach, planach było dla mnie niesamowicie interesujące. Pięknie opowiadała. Mogłaby pisać książki albo bajki. Byłaby w tym naprawdę wspaniała.

- Twój tata mnie nie lubi – powiedziała nagle.

- Co? Nie, on po prostu ma takie usposobienie. Zawsze był nieco zimny i niedostępny.

- Czuję, że mu nie odpowiadam. Mówiłam, że zasługujesz na lepszą dziewczynę.

- Ty jesteś dla mnie najlepsza i koniec.

- Boże, Mesut, co ty we mnie widzisz…

Zatrzymałem się i spojrzałem jej oczy. Delikatnie pogłaskałem ją po policzku, kciukiem dotknąłem jej warg.

- Swoją przyszłość.

Wróciwszy ze spaceru zjedliśmy wspólną kolację z całą rodziną. Atmosfera była fantastyczna, wszyscy nie mogli się doczekać jutrzejszego ślubu. Mutlu siedział zdenerwowany i trochę zestresowany. Żartowaliśmy sobie, że panna młoda mu zwieje sprzed ołtarza.

- Amaya… Jaką masz sukienkę na jutro? – Przysiadła się do nas moja młodsza siostra Nese. Zawsze postrzegałem ją jako smarkulę, a dzisiaj stała przede mną prawdziwa pannica; umalowana, wystrojona. Strach mnie brał, kiedy wyobrażałem sobie jej kreację na jutro.

- Kremową do kolan z koronkami.

- A pokażesz nam? – zapytała, mając na myśli siebie oraz siostrę.

- Jasne.

Dziewczyny zniknęły na piętrze. Nie chciałem być tego świadkiem. Lubiłem zakupy, ale przebieranki, piski i ten dziewczyński zachwyt nad ciuchami nie leżał w mojej naturze.

- Czy Amaya dobrze się u nas czuje? – zapytała mama, nieco zatroskana.

- Oczywiście.

- Lepiej niech się nie przyzwyczaja.

- Mustafa, opanuj się. Nie bądź niemiły.

- Ona mi się nie podoba. Wykorzysta naszego syna i wyrzuci. Od razu widać, że leci na jego pieniądze.

- Nieprawda! – zdenerwowałem się.

- Kochanie, uspokój się, ojciec plecie trzy po trzy. Spróbuj tylko palnąć takie głupstwo przy niej. – Pogroziła mu palcem. – Ta dziewczyna jest ważna dla naszego syna. Na pewno ma dobre intencje.

- Jasne…

- Wystarczy spojrzeć jak dobrze dogaduje się z naszymi dziewczynkami. – Mama skinęła głową w stronę schodów, na których właśnie pojawiły się moje siostry i Amaya. Szły rozmawiając i chichocząc. Cieszyłem się na ten widok.

- I jak, dziewczyny zaakceptowały twoją kreację? – zapytałem, kiedy już uwaga wszystkich skupiona była na moim bracie.

- Tak, zazdroszczą mi. Dziękuję – rzekła i czule mnie pocałowała.

Zaraz potem zniknęliśmy w moim dawnym pokoju. Chciało mi się śmiać, bo na ścianach wciąż wisiały stare plakaty z Zidanem i brazylijskim Ronaldo. Na regałach stały pamiątki z młodzieńczych lat, statuetki, zdjęcia z młodzieżowymi drużynami… Amaya z zainteresowaniem się wszystkiemu przyglądała i śmiała się za każdym razem, kiedy zauważała mnie na fotografiach. Nie trudno było mi zgadnąć z czego się śmieje. Niegdyś dużo eksperymentowałem z włosami – nie wiem czemu, ale czułem, że dziwne uczesanie może przynieść mi sławę. W końcu każda nowa fryzura Davda Backhama znajdowała się na okładkach gazet.

- Cieszę się, że już tak nie wyglądasz – zaśmiała się, pokazując zdjęcie na którym miałem blond pasemka na grzywce.

- To był młodzieńczy bunt – zarechotałem, odstawiając fotografię. – Leć do łazienki, zaraz zrobi się do niej niezła kolejka. Moje siostry potrafią spędzić tam długie godziny.

- Dobrze, że mnie ostrzegłeś – uśmiechnęła się.

- Ręczniki są w szafce. Zaczekam tu na ciebie. – Pocałowałem ją.

- Zaraz wracam. 

__________

Nie sprawdzałam błędów, więc wybaczcie.