TRZYNAŚCIE

Nazajutrz przyjechałam do ośrodka treningowego w wyśmienitym nastroju. Udało mi się ostatecznie przekonać Amayę i jej babcię do przeprowadzki. Byłem w gorącej wodzie kąpany jeśli chodzi o ten temat. Najchętniej zabrałbym je do siebie już jutro, jednak moje panie potrzebowały czasu na spakowanie swoich rzeczy. Chciałem im pomóc, ale Amaya przekonała mnie, że sama sobie poradzi. Nakazała mi skupić się na nadchodzących meczach.

- Siema - rzekłem, wchodząc do szatni.

Ramos i Benz jak zwykle się przekomarzali, reszta chłopaków chichotała i rozmawiała. Mina Samiego wyraźnie zrzedła na mój widok. Nie wiedziałem co go gryzie. Jaką ważną sprawę do mnie miał... Być może nie układało mu się z narzeczoną - Lena była sympatyczna, ale miała charakterek.

- Cześć - powiedziałem do rodaka.

- Hej - odparł i odszedł. Odprowadziłem go wzrokiem do drzwi. Dziwnie się zachowywał.

- Co mu się stało? - zapytałem Karima.

- Mieliśmy ciebie zapytać o to samo.

- Nie wiem... - Wzruszyłem ramionami.

Podczas treningu Sami w ogóle nie zmienił swojego zachowania. Unikał mojego wzroku, a kiedy próbowałem go zagadać, uciekał na drugi koniec i ginął gdzieś w gąszczu pozostałych kolegów. Czyżby problem leżał we mnie? Czyżbym go w jakiś nieznany mi sposób obraził? Nic nie przychodziło mi do głowy. Ostatnio mało czasu spędzaliśmy razem. Może o to się gniewał? No ale przecież nie może mieć mi za złe tego, że się zakochałem. Przecież on także miał narzeczoną i spędzał z nią wiele czasu. Nie zabierał mnie na randki z Leną, kiedy jeszcze byłem singlem. Przestałem go rozumieć...

Po treningu spotkaliśmy się w szatni. Chciałem zapytać, czy nasze popołudniowe spotkanie jest wciąż aktualne. Przez całe zajęcia zachowywał się tak, jakby nie chciał mnie znać. Pogubiłem się w tym wszystkim.

Byłem już przebrany i gotowy do wyjścia. Sami podobnie, ale wyglądał tak, jakby na coś czekał. Bacznie przyglądał się otoczeniu, pozostałym kumplom. Odprowadzał ich wzrokiem do wyjścia z szatni. Kiedy byliśmy prawie sami wstał i podszedł do mnie.

- Musimy pogadać - powiedział stanowczo.

- Stary, nie wiem o co ci chodzi... Cały dzień mnie unikasz. Zrobiłem coś?

- Nie, nie w tym rzecz.

- Do jutra, chłopaki! - rzucił Karim, kiedy przechodził obok nas.

- A dokąd to? - Sami chwycił go za nadgarstek i zatrzymał. Francuz posłał nam pytające spojrzenie.

- Co jest?

- Powiedz Mesutowi gdzie byłeś dwa dni temu.

- Co?

- Co robiłeś dwa dni temu. Powiedz mu.

- Nie wiem - wzruszył ramionami. - Nie pamiętam.

Sami posłał mu groźne spojrzenie.

- Niech pomyślę... Byłem tutaj, na treningu. A później pojechałem z siostrą na miasto...

- A potem? Co robiłeś wieczorem?

- Wieczorem... Ah, wieczorem! - Na twarzy Karima pojawił się zawadiacki uśmiech, który dobrze znałem. Oznaczał tylko jedno. Poznał jakąś pannę i nieźle się z nią bawił. - Byłem w klubie ze striptizem.

- A potem?

- Ej, Sami! Co to za przesłuchanie? O co ci chodzi, koleś?

- Powiedz mu z kim spędziłeś noc! - wycedził przez zęby.

- Z tancerką... Z tą boską brunetką z moich urodzin. Znacie ją przecież. Jak jej tam... A... Am...

- Amaya!

- No właśnie! Amaya. A co?

Sami puścił Karima i spojrzał mi w oczy.

- Tyle w temacie - powiedział i opuścił szatnię.

Nie mogłem uwierzyć. Stałem na środku otumaniony i zszokowany. Nie wiedziałem, co robić - płakać, krzyczeć... Podniosłem wzrok i napatoczyłem się na równie zdziwionego Karima. Patrzył i nie rozumiał.

Wkurzył mnie! Rzuciłem mu się do gardła.

- Mes, co ty?! Ej!

Odepchnąłem go na bok i wybiegłem z szatni. Wsiadłem do samochodu i pojechałem wprost do mieszkania Amayii. Byłem tak wściekły, że nie zważałem nawet na drogę. Sam nie wiem ile przepisów ruchu drogowego złamałem. Nie obchodziło mnie to. Byłem zły, zrozpaczony, zawiedziony... Zrobiła ze mnie barana! Obiecywała, zastrzegała się na wszystkie świętości, że z tym skończyła. Chodziła do klubu tylko po to, aby tańczyć i zarobić na siebie, bo nie chciała brać ode mnie żadnych pieniędzy. A ja głupi jej uwierzyłem...

Waliłem do drzwi jak opętany. Koniecznie musiałem z nią porozmawiać.

Była przestraszona i zdziwiona, kiedy ujrzała mnie na wycieraczce.

- Mesut! Co tak walisz?

Pchnąłem drzwi i nie czekając na zaproszenie wszedłem do środka.

- Amaya! Amaya, kochanie, co się tam dzieje?

- Nic, nic, babciu. To Mesut. - Brunetka zamknęła drzwi od pokoju staruszki i przyszła do mnie z niezmienionym wyrazem twarzy. - Możesz mi powiedzieć, co się dzieje?

- Oszukałaś mnie!

- Co?

- Byłaś z Karimem! Spałaś z nim! Jak długo to trwa? Mówiłaś, że z tym skończyłaś. Obiecałaś!

- To nie tak...

- Jak w ogóle możesz? Oświadczyłem ci się, zaprosiłem do swojego domu, a ty mnie zdradzasz z najlepszym kumplem?! Zachowujesz się jak...

- Jak? - Zdenerwowała się. Prawie krzyczała. - No jak?! Jak dziwka?! Dla twojej wiadomości - jestem nią! Zawsze byłam i zawsze będę!

- Nie to chciałem powiedzieć.

- Nie? A mi się wydaje, że dokładnie to miałeś na myśli. Od początku ci mówiłam, że to jedyny sposób, w jaki mogę zapewnić babci leki. Myślisz, że utrzymam siebie i ją z mojej marnej pensji z klubu? Obiecałam ci, że nie będę sypiać z facetami. Dotrzymywałam obietnicy, dopóki dawałam ci lekcje tańca, ale później kasa mi się skończyła, a babcia cudownie nie ozdrowiała! Moje problemy nie zniknęły, Mesut! Babcia umrze jak nie będzie przyjmować lekarstw.

- Dlaczego mi nie powiedziałaś?

- Nie chcę twoich pieniędzy.

- Boże, skończ to wreszcie powtarzać! Co jest złego w tym, że będę cię utrzymywał?

- Nie znasz świata?! Zaraz pojawią się ludzie tacy jak twój ojciec i zacznie się nagonka! Nie jestem głupia, Mesut.

- Jesteś! Właśnie w tym sęk, że jesteś! Wolisz się upokarzać i oddawać za pieniądze, dajesz się wykorzystywać w najgorszy sposób, zamiast wieść spokojne, poukładane życie przy moim boku. Możesz dalej pracować dla własnej przyjemności, nie bronię ci tego, bo wiem, że kochasz taniec. Ale na miłość boską! Przestań sypiać z facetami!

Amaya spuściła wzrok. Nic mi nie odpowiedziała, nie wiedziała co. Chyba zrobiło jej się głupio i przykro. Miałem nadzieję, że zrozumiała swój błąd. Nie chciałem się z nią rozstawać, umarłbym bez niej. Ale jednocześnie nie mogłem pozwolić, aby traktowała mnie w ten sposób. Nie zasłużyłem sobie na to.

Oddech Hiszpanki zrobił się płytki i urywany. Zauważyłem na jej zaróżowionych policzkach lecące ciurkiem łzy. Była taka smutna i zagubiona, miałem ochotę ją przytulić, pocieszyć i powiedzieć, że wszystko będzie dobrze. Jednak nie mogłem tego zrobić. Amaya musiała zrozumieć pewne rzeczy.

- Muszę już iść - powiedziałem. - Odezwij się do mnie, kiedy wszystko sobie przemyślisz. Masz całkowicie zrezygnować z prostytucji i tańca w klubie. To jedyny warunek jaki stawiam. Odezwij się, kiedy już zdecydujesz się na ten krok.

Wychodząc zdecydowałem się jeszcze pocałować ją w skroń. Miałem nadzieję, że zrozumie mój znak. Byłem gotów jej wybaczyć, ale pod warunkami. Chyba nie wymagałem za wiele?

- Stary, jakbym wiedział, że to twoja narzeczona, to ja bym jej nawet palcem nie tknął - tłumaczyć się Karim. - Do głowy by mi nawet nie przyszło, że to może być twoja laska. Mesut i prostytutka?! - Szybko zdał sobie sprawę ze swojej wpadki. Odchrząknął i poprawił się. - To znaczy ty i tancerka? Zawsze wyobrażałem sobie ciebie z modelką albo jakąś miłą panią doktor, ale nie to... Naprawdę cię przepraszam, stary.

- Spoko, nie wiedziałeś.

- Czasami mógłbym pomyśleć, ale cycki przysłaniają mi cały świat. - Nie wytrzymałem i zaśmiałem się z jego wypowiedzi, choć wcale nie miałem nastroju do żartów. - Nigdy nie pomyślałem, że takie dziewczyny mogą mieć facetów. Sądziłem, że są wolne, no bo jak to tak... - Posłałem mu srogie spojrzenie. Znów odchrząknął. - No tak...

- Nie musisz się tłumaczyć. Doceniam twój gest.

- Nigdy w życiu nie zrobiłbym czegoś takiego najlepszemu kumplowi. Ja wiem, że czasami zamiast mózgiem, to myślę... ehem... no wiesz... Ale dziewczyna przyjaciela to świętość. W zasadzie to wszystkie dziewczyny naszych kumpli z drużyny powinny mieć takie specjalne naszyjniki z napisem "stop".

- Nie wiem, czy Lena byłaby zachwycona.

- Oj tak, ta to dopiero ma charakterek - zaśmiał się. - Jestem pewien, że odcisnęłaby mi ten breloczek na czole.

- To w jej stylu.

Od spotkania z Amayą rzadko przebywałem w towarzystwie znajomych. Wolałem samotnie siedzieć w domu, bo nic mnie nie cieszyło. A po co psuć humor kolegom swoją smętną miną? Jedyną osobą, którą pragnąłem zobaczyć była moja piękna tancereczka. Jednak od kilku dni nie dawała znaku życia i było mi z tego powodu cholera smutno. Obawiałem się, że wszystko popsułem. Całą winą obarczałem siebie, choć nie do końca się z tym zgadzałem. Chyba musiałem rozpocząć godzenie się z myślą, że ja i Amaya to rozdział skończony. Niestety…

__________

Kolejny rozdział będzie ostatnim. 

W międzyczasie zapraszam Was na nowe opowiadanie o Benedikcie Howedesie przerobione na brazylijską nutę :) 

LASS MICH FALLEN